Het leven komt tot uitdrukking via jou

Dat vind ik zo’n mooie zin. Voor mij is die zin helemaal wáár ook. En in evenwaardigheid kan ik zeggen: het leven drukt zich uit via mij. Jij bent, net als ik, een unieke “plaats” waar de mensheid en het leven op de wereld tot uitdrukking komt. Met een unieke geschiedenis, een unieke kijk op de dingen en met unieke gevoeligheden, talenten en unieke onvolkomenheden. In mijn eigen innerlijke ontwikkeling is me keer op keer opgevallen, hoe het mogelijk is “de levensstroom” te ervaren in mezelf. Achteraf gezien is dat de reden geweest om – lang geleden- de opleiding Emotioneel Lichaamswerk te gaan doen. Ik kon destijds niet goed meer voelen wat werkelijk wezenlijk voor me was. Ik kon mijn hart niet voelen in wat ik deed en wie ik was. En wonderlijk, er moet dus een diepere laag in mij zijn geweest die dat gemis wáárnam, en hiermee een verschil blootlegde met mijn gebruikelijke alledaagse ervaring van toen. Als dat niet zo was geweest had ik deze beweging helemaal niet kunnen maken.

Contrast

Dit verschil tussen wat-je-in-de-buitenwereld-waarneemt en wat je vanuit je binnenwereld diep van binnen wéét, wordt in sommige spirituele tradities weerspiegeld in “the flame”. The Flame is in zekere zin een herinnering aan je eigen innerlijke Bron. Dat vlammetje is zeg maar een gevolg van hitte van de wrijving, die je in beweging zet om op pad te gaan naar wat je heelwording zou kunnen noemen. Inmiddels ben ik het gaan zien als een proces op weg naar heelwording van lichaam, geest en ziel. Je bent het namelijk al, allemaal.

Volkomen onvolkomen

Ik heb het lange tijd niet willen zien. Hoe zeer verlangen we niet allemaal naar totale vervulling van onze verlangens? We hopen, dromen, stellen allerlei doelen om ergens te komen, waar het “beter” is dan waar we op dit moment zijn. Op zich is daar helemaal niets mis mee. Je kunt het toch niet stoppen, zo werkt het kennelijk. Maar je kunt je afvragen of dat werkelijk uiteindelijk de vervulling geeft waar je ziel naar verlangt. Hoe vaak ik zelf niet een training heb gedaan vanuit een beeld, dat ik iets moest fixen aan mezelf, wat eigenlijk voor mezelf nog niet echt oké was. Dat blijft. Maar ik ben onvolkomen, mijn leven is onvolkomen, de wereld is onvolkomen. Dat zit kennelijk ingebakken in onze wereld. Sommige religies benoemen het wat zwaarder: we leven in een gebroken wereld. En het is waar, we kunnen niet om het lijden en beperking heen. En zie hier onze plek als mens: we leven in beide sferen tegelijk: we dragen de volkomenheid en de onbegrensde mogelijkheden van onze Ware Natuur diep van binnen in ons. Tegelijk zit de onvolkomenheid ingebakken in ons dagelijks leven in deze fysieke uiterlijke wereld. En daar mag je je eigen broodjes mee bakken.

Onvolkomenheid nemen

Zo kan alles waar je met je mind en je biologische natuur Nee tegen zegt, en die je als afwijking of onvolkomenheid beschouwt (zoals pijn, ongemak, ziekte, frustratie, lijden) een uiterlijke prikkel zijn om je bewust te worden van je Ware Natuur. Helemaal als dat steeds terugkomende beperkende patronen in je dagelijks leven zijn. Het vraagt dan om een nieuwe manier om er tegenaan te gaan kijken, je zou het zelfs een uitnodiging kunnen noemen van je Ware Natuur. Je klacht, je onwelbevinden, gevoel van tekort, ziekte of lijden, hier, nu, in je dagelijks leven, recht voor je neus, wordt de brandstof voor een bewustwording, en een helingsproces. Dat wat in de weg lijkt te zitten in je dagelijks leven werkt dan als een uiterlijke spiegel voor iets dat in jou wakker wil worden. Van binnen weet je dat, als dat aan de orde is. Je wordt er als het ware vanzelf naartoe geroepen. En het kan aanvoelen als een deel van je bestemming.

Wat er in de weg zit..

De priester Henri Nouwen beschreef dit bijna anekdotisch in één van zijn boeken. Zo was hij heel geconcentreerd bezig een nieuw boek te schrijven over wat er in de weg kan zitten bij de mens om zijn thuisbestemming te vinden. Hij werd echter voortdurend in zijn werk onderbroken, gestoord, of goed bedoelend lastig gevallen. Toevallig was ook de meneer met de drilboor steeds nèt bij zijn werkkamer aan de gang. Hij raakte geagiteerd, werd er heel gespannen van, en wond zich er enorm over op. Totdat hij tot het inzicht kwam, dat de weg naar zijn bestemming recht voor zijn neus lag: de manier waarop je omgaat met wat in de weg zit, ís de weg. What´s in the way, is the way. Hier, nu.

Aandacht en aanwezigheid

Het ontwikkelen van aandacht en het leren aanwezig te zijn met wát zich ook maar aandient in mijn leven, heeft me een hoop gebracht. Helemaal toen ik voor mezelf ging ontdekken dat ik die aanwezigheid in wezen zelf bén. Het is mogelijk om willekeurig welke ervaring die ik heb, hier en nu, leuk of niet leuk, reactief of niet, te benaderen vanuit een milde aanwezigheid. Niet dat dat altijd lukt, vaker niet dan wel zelfs, maar dat geeft helemaal niet! Dan is de frustratie dat het niet lukt, wat er nu is. Wonderlijk, dat legt voor mij de brug: ik ben niet mijn ervaring, mijn ervaring verschijnt als gebeurtenis in mij. Als ik bewust aanwezig ben in mijn ervaring hier en nu, gebeurt er iets heel nieuws, en kom ik even thuis in mezelf. Als ik erbij kan blijven, komen er vaak optimale “oplossingen”, vaak over de manier waarop met een situatie om te gaan. Soms blijkt zelfs dat het veel beter is helemaal niets te doen. Heb ik me weer zorgen gemaakt om niks, zo lijkt het dan.

Innerlijke en uiterlijke bestemming

Ik ben fan van de hedendaagse mysticus Eckhart Tolle, die zegt: ieder mens heeft een innerlijk en een uiterlijk doel. Het innerlijk doel is ontwaken in je eigen natuur, door het beoefenen van aandacht en aanwezigheid. Dit innerlijk doel is voor iedereen hetzelfde. Het uiterlijk doel is de persoonlijke invulling in de vorm. Dat is voor iedereen verschillend en uniek, overigens ook met een uniek talent.

Dagelijks leven

Je dagelijks leven, met alle hobbels, het struikelen en de blauwe plekken, alsook de zegeningen, is de plek. Tegelijk zou je het ook je rentmeesterschap van Boven kunnen noemen. Hoe je ermee omgaat bepaalt je gift aan de wereld.